vrijdag 16 mei 2014

Kortrijk 2006

" Nu ben je alles wat je niet wilde zijn " , zei ik. We stonden bij het hek van de boerderij en het hek was van de dam, zei hij. Ik glimlachte en hij las van mijn gezicht wat ik niet wilde zeggen. Op de terugweg liep hij drie stappen voor me, ik deed geen moeite om hem bij te houden. We zwegen.  Naar buiten toe was er niets aan de hand maar  's avonds, toen ik alleen in bed lag, echoden zijn woorden door mijn hoofd. " Ik kan het aan duizend vrouwen vragen..." en ik wist hoe waar het was dat ze allemaal een gat in de lucht zouden springen. Ik dus niet, ik kende hem anders en ik kende hem goed.
Een week later zat hij naast me op de bank, ik weet niet meer wat hij vertelde maar hij keek me niet aan. Het was zomer en ik vroeg of hij ijs in zijn cola wilde ? " Crushed " zei hij, en toen moesten we alletwee lachen. Zo simpel was het, we kenden elkaar goed.

3 opmerkingen:


  1. Amaai, Janne,

    mag ik even glimlachen.
    Blijkbaar een duizendpoot als Adonis.
    Zat hij in de literatuur, hij zou Mulisch nog beschamen.
    Die pretendeerde er meer dan tienduizend
    onder of boven, euh, bediend te hebben.

    Sjonge, sjonge,
    daar kan ik alleen van dromen.

    Zoete herinneringen, wens ik je vanavond.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahaha Uvi,
    Harry was het in ieder geval niet, die liep al op zijn laatste benen
    maar ach ja... ik vertelde toch niet wat hij vroeg... O:-)
    Mooie avond nog, mooie dromen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. herinneringen die je bijblijven

    BeantwoordenVerwijderen