Soms lijkt het alsof de wereld niet meer
draait, de dagen stilstaan
ik me er doorheen wurm zonder moeite op tenen
trap van zij die dansen
misschien komt het doordat wij samen door de
sneeuw hebben gezworven
bergen beklommen, ons voedsel deelden en ons
brandden aan de zon
doordat het vroeg donker was in het dal en de
nachten lang en warm
in ons hotel met leegstaand zwembad en balkon
waar de hemel
's morgens rozerood als in een sprookje naar
ons lonkte
het ligt ook aan de zomernachten, toen we
buiten
wijn en bramen proefden hoe het allemaal kan
zijn
als de laatste trein voorbij is, elk geluid
verstomt
en er geen einde komt aan het vuur
of is het alleen door mijn dwaze glimlach, de
verholen vreugde
om die ondeugende blik van je en het putje in
je kin dat ik altijd opmerk
als ik je vlakbij denk en me afvraag hoe het
allemaal zo komt
wat voor moois wij toch hebben gezien
Janne ©
Geen opmerkingen:
Een reactie posten